Prolog

- Kathlee - 

- Los Angeles, California, Stany Zjednoczone - 

- Mamo! - podniosłam swój wzrok znak ekranu komputera i przeniosłam wzrok na moją czteroletnią córkę. Nie mogę uwierzyć, że minęło już tyle czasu, a Lee i Mackenzie są już takie duże. Zdecydowanie czas leci za szybko. Dopiero co byłam w ciąży i mieszkałam w Londynie. 

- Słucham cię, słońce. 

- Mamuś, pójdziemy na koncert? Ploszę, ploszę, ploszę!!! Emi idzie... i ja też bym bardzo chciała - na pewno nie jest to pozytywny argument. Nie cierpię matki Emily. Serio, współczuję tej dziewczynce... Jej matka jest po czterdziestce i za każdym razem krzywo się na mnie patrzy, bo kto by pomyślał, żeby mieć dzieci tak wcześnie? A do tego uważa się za królową świata, nie wiem z jakiego powodu. Pech chciał , że Emily jest najlepszą przyjaciółką mojej Lee.

- Czekaj - uśmiechnęłam się - Czyj, kiedy i gdzie? 

- One Direction!!! Za trzy tygodnie będą w Los Angeles. Pleaseeeeee - zaczęła skakać

- Lee, rozmawiałyśmy już o tym... 

- Mamo, nie każę ci słuchać ich piosenek, jeśli nie lubisz. Zrób to dla mnie i Mackenzie... I po prostu z nami idź - Nie! Nie rób tej miny. Nawet się nie waż! 

Oczywiście gdyby moja córka znała prawdę byłoby łatwiej. W końcu nie po to ukrywałam się przez pięć lat, żeby potem iść na koncert z córkami Harry'ego, bo to kompletnie mija się z celem. Nie mogę tak ryzykować.

- Proszę.... - dlaczego ja nie umiem jej odmawiać? Mówiłam już, że nie będę dobrą matką. Czasami mam wrażenie, że to Lee ma nade mną kontrolę, a nie ja nad nią. Jeśli chodzi o Mackenzie to zostawmy ten temat jak na razie, bo na to potrzeba więcej czasu.
Po upływie kilkunastu sekund absolutnej ciszy głośno westchnęłam.

- Gdzie mam kupić te bilety? - jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki młoda rzuciła się na mnie i zaczęła dziękować.
Jedno jest pewne. Nie wyniknie z tego absolutnie nic dobrego. A ja już szykuję swój testament, bo niedługo zejdę na atak serca. Całkiem możliwe, że nie tylko ja...

***

Ta da! Odmeldowuję się, jestem już w domu :) I z okazji moich urodzin publikuję rozdział dzisiaj :) Wiem, że prolog jest krótki, ale w końcu to prolog. Mam nadzieję, że Wam się podoba i dziękuję, że tyle czekaliście. 

Sophie :*